Κάπως έτσι

Ξυπνάω λοιπών ένα πρωινό Σαββάτου μιλάω με το φίλο μου Γιώργο λέμε να βρεθούμε κατά της 9, κάπως έτσι αρχίζει η μικρή μου περιπέτεια..Φεύγουμε για Ξουρίχτι ανατολικό Πήλιο σκόνη, ζέστα, πεσμένα δέντρα, βράχοι, ένα τοπίο πολύ όμορφο κάτω από παχύ στρώμα σκιάς οπό τα πολύ ψηλά δέντρα.Πρώτη στάση Ξουρίχτι γεμίζουμε στο πρατήριο βενζίνης και συνεχίζουμε για το πιο όμορφο κομμάτι της διαδρομής Τσαγκαράδα Πηλίου και άπω εκεί χιονοδρομικό κέντρο Αγριόλευκες. Real Enduro λοιπών όπως λένε και οι Γρεβενιώτες, σφιχτό μονοπάτι με διάφορες εναλλαγές να σου κρατάει το ενδιαφέρων.Φτάσαμε τελικά στον αρχικό μας προορισμό τα Χάνια Πηλίου απαραίτητη στάση για λίγο νερό και φύγαμε για Βόλο. Η μέρα όμως δεν είχε τελειώσει ακόμα, φεύγοντας από Χάνια σταματάμε σε γνωστό πιστάκη να μην μακρηγορώ, ευθεία ένα εσάκι ξανά ευθεία γεμάτη 3 αναπηδά ο μπροστινός τροχός μου βρίσκει σε ένα δέντρο και... παίρνω την Ολυμπιακή να προσγειωθώ λίγα μέτρα πιο κάτω. Σηκώνομαι πονάω... όχι πολύ, σε δύο λεπτά όμως πάρα πολύ.... Μία σπασμένη κλείδα και ένα στουμπιγμά στα πλευρά ήταν το πόρισμα.Θέλω να ευχαριστήσω θερμά τον Κ. Λούκουλλο που  με βοήθησε μα πιο πολύ τον φίλο μου Γιώργο.. Κάπως έτσι λοιπών!!